بررسی دعوی نفی ولد و تفاوت آن با لعان

بررسی دعوی نفی ولد و تفاوت آن با لعان

گاه به لعان دعوی نفی ولد گفته می شود به این اعتبار که شوهر، کودکی را که به ظاهر از آن اوست انکار می کند و اثر اماره فراش را با ادای سوگند از بین می برد، بنابراین مطابق ماده ۱۱۶۱ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران اقرار به نسبت فرزند امکان توسل به لعان را نیز منتفی می سازد.

لعان چیست؟

شاید کمتر کسی باشد که واژه لعان به گوش او خورده باشد. به مراسمی که در آن زن و شوهر براساس آن به یکدیگر لعنت می‌فرستند لعان می‌گویند، در این مراسم، شوهر براساس سوگندهای خاص، بیان می‌کند که همسرش کار زنا را انجام داده و همسرش نیز با سوگندهای خاص خود که شبیه سوگندهای شوهرش است، اتهامات شوهر را رد می‌کند. زمانی که این چنین مراسمی به پایان می‌رسد، زن و شوهر باید از هم جدا شوند و حق ندارند که دوباره باهم ازدواج کنند. در این مقاله شما را با شرایط و آثار حقوقی لعان آشنا می‌کنیم.

دعوی نفی ولد یا انکار آن را نباید با لعان اشتباه کرد زیرا دعوی نفی ولد اگر ثابت شود کودک را به طور قاطع بیگانه از پدر اعلام می کند و اعتبار حکمی که در این باره صادر می شود مانع از آن است که پدر بتواند از ادعای خود دست بردارد و نسب اقرار کند. چنین فرزندی جز در موارد نادر از طرف مادر نیز نسبت مشروع ندارد و در زمره اطفال طبیعی است.

بر اساس ماده ۱۱۶۲ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران بعد از دو ماه از تاریخ اطلاع یافتن شوهر از تولد طفل امکان اجرای لعان از بین می رود. اکبرآبادی خاطرنشان کرد: در موردی که دعوی، ناظر به اثبات محقق نشدن اماره فراش است هر کس که نفع مشروعی داشته باشد می تواند آن را اقامه کند، برای مثال هر گاه زن و مردی طفلی را به فرزندی بپذیرند و در شناسنامه خود را پدر و مادر او معرفی کنند، برادران شوهر هنگام اعتراض به درخواست انحصار وراثت یا ضمن دعوی مطالعه سهم الارث می توانند این نکته را در دادگاه عنوان و اثبات کنند.

برای مطالعه کامل این مقاله سودمند به ادامه نوشت مراجعه کنید